Сяргей Георгіевіч Жунін нарадзіўся 18 жніўня 1906 г. у сяле Мядзведзіцкае Кашынскага павета Цвярской губерні (цяпер Кімрскага раёна Цвярской вобласці). У сялянскай сям’і было пяцёра дзяцей, бацьку ў час Першай сусветнай вайны прызвалі ў армію, адправілі на фронт, з якога ён не вярнуўся. Сяргей скончыў чатыры класы мясцовай школы, працаваў у родным сяле, дапамагаў маці выхоўваць малодшых братоў.

Іван Іванавіч Чуклай нарадзіўся ў 1920 г. у вёсцы Прудзіны Бешанковіцкага раёна Віцебскай вобласці ў сялянскай сям’і. Бацька памёр, калі Івану было дзесяць гадоў. З дзяцінства давялося шмат працаваць, але і актыўна цягнуўся да ведаў. У 1940 г. Іван прыехаў да старэйшай сястры ў г. Пінск (цяпер Брэсцкай вобласці), якая жыла на вул. Вадаправоднай, 51/1. У чэрвені 1941 г. скончыў 10 класаў сярэдняй школы № 1, дзе адначасова быў старшым піянерважатым, збіраўся паступаць у медыцынскі інстытут.

Рыгор Фёдаравіч Нагорны нарадзіўся 3 снежня 1925 г. у вёсцы Пранчакі Баранавіцкага павета Навагрудскага ваяводства (цяпер Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. Адукацыя — сем класаў «польска-савецкай» школы: пачынаў вучыцца за палякамі, закончыў пасля вызвалення.

Іван Міхайлавіч Калілец нарадзіўся 6 лістапада 1920 г. у мястэчку Моталь Драгічынскага павета Палескага ваяводства (цяпер аграгарадок Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. Дзяцінства і юнацтва прайшлі ва ўмовах панскай Польшчы, працаваў на зямлі, быў пастухом. Юнаком арганізоўваў моладзь на барацьбу з польскімі панамі.

Міхаіл Міхайлавіч Сцяжкін нарадзіўся 12 лістапада 1920 г. у вёсцы Нова-Улала Бійскага павета Томскай губерні (цяпер п. Улалушка Маймінскага раёна Горна-Алтайскай аўтаномнай вобласці Алтайскага краю) у сялянскай сям’і. Скончыў пяць класаў, з 1937 г. жыў у г. Бірабіджане, працаваў на мясакамбінаце і ў канторы «Заготзерно». Захапляўся спортам, добра бегаў на лыжах. У 1940 г. быў прызваны ў Чырвоную армію, накіраваны ў артылерыю.

У першыя днi Вялікай Айчыннай вайны ў невялікую вёску Зялёныя Буды Маларыцкага раёна Брэсцкай вобласці дабраліся дзесяць воінаў Чырвонай арміі. Параненыя, трапіўшы ў акружэнне, не маглі дайсці да ваюючых частак. Жыхары вёскі сустрэлі іх як родных, дапамаглі з ежай і вопраткай, выхадзілі, паставілі на ногі.

Мікалай Мікалаевіч Кольчак нарадзіўся 29 чэрвеня 1905 г. у мястэчку Янаў-Палескі Кобрынскага павета Гродзенскай губерні (цяпер г. Іванава Брэсцкай вобласці) у сям’і служачага. Жыў з бацькамі ў Маскве і Петраградзе, дзе бацька працаваў юрысконсультам. У 1916 г. Мікалай Кольчак скончыў рэальнае вучылішча. У снежні 1917 г., калі яму споўнілася трынаццаць, у Кранштаце запісаўся юнгай на карабель Балтыйскага флоту, служыў на лінкоры «Андрей Первозванный».

Мікалай Міхайлавіч Папоў нарадзіўся 1 мая 1920 г. у вёсцы Навасяргееўка Арэнбургскай вобласці (Расія) у сям’і селяніна-земляроба. Быў студэнтам-завочнікам, працаваў настаўнікам. Запаветнай марай было атрымаць ваенную адукацыю, стаць камандзірам. Мікалая Папова па яго просьбе ў 1939 г. двойчы выклікалі ў райваенкамат, але прызыўная камісія залічвала ў рэзерв, бо ў школах не хапала настаўнікаў.

Мікалай Паўлавіч Барскі нарадзіўся ў снежні 1920 г. у Маскве ў сям’і рабочага. Вучыўся ў школе № 336 імя Радзішчава (1928–1935) г. Масквы. Гэта была доследна-паказальная школа. Пры ёй быў арганізаваны інтэрнат, дзе жылі дзеці, якія рана страцілі бацькоў. З такімі хлопцамі і сябраваў Мікалай. З самага дзяцінства хлапчук быў сур’ёзны, добрасумленны, працавіты, з добрымі арганізатарскімі здольнасцямі, добра вучыўся.

Васіль Андрыянавіч Літвінчук нарадзіўся 1 ліпеня 1930 г. у вёсцы Галік Драгічынскага павета Палескага ваяводства (цяпер Драгічынскага раёна Брэсцкай вобласці) у вялікай сялянскай сям’і. Нягледзячы на цяжкую працу на зямлі, бацька, Андрыян Андрыянавіч, не заставаўся ў баку ад палітычных падзей, паспяваў чытаць палітычную літаратуру, агітаваць за Савецкую Беларусь. У 1939 г.Васіль скончыў два класы польскай школы, у 1941 г. — тры класы савецкай. Вучобу прыпыніла Вялікая Айчынная вайна.