Якуб Сулейманавіч Шынкевіч нарадзіўся 16 красавіка 1884 г. у мястэчку Ляхавічы Слуцкага павета Мінскай губерні (цяпер г. Ляхавічы Брэсцкай вобласці) у сям’і татарскага землеўладальніка Сулеймана Шынкевіча і яго жонкі Фацімы. Меў брата Мустафу Шынкевіча, старшыню грамадства польскіх татар, і сястру Аміну.

Якуб Шынкевіч вучыўся ў розных пачатковых школах, затым у пятнаццацігадовым узросце быў залічаны ў трэці клас рэальнага вучылішча ў Мінску, дзе навучаўся ў 1899–1904 гг. У 1904–1910 г. вучыўся ў Санкт-Пецярбургскім тэхналагічным інстытуце. У 1912 г. паступіў на ўсходнезнаўчае аддзяленне гісторыка-філалагічнага факультэта Санкт-Пецярбургаскага ўніверсітэта.

Алена Мікалаеўна Грыгаровіч нарадзілася 22 сакавіка 1959 г. у в. Лабузы Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці ў сям’і служачых. Вучылася ў Лабузоўскай пачатковай школе, Дараўскай сярэдняй школе. Вучылася старанна, была вельмі адказная, выдатніца.

Вячаслаў Іосіфавіч Дыдышка нарадзіўся 10 сакавіка 1949 г. у в. Ліпск Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці. Вячаслаў пачаў гуляць у шахматы дома. З пяці братоў будучага майстра, двое – Міхаіл і Уладзімір – былі першаразраднікамі па гульні ў шахматы.

У дванаццаць гадоў Вячаслаў Дыдышка прыняў удзел ў Рэспубліканскіх шахматных спаборніцтвах сярод школьнікаў. Шахматную тэорыю ведаў горш за аднагодкаў, але ўжо і на той час вылучаўся сваім асаблівым стылем.

За гады вучобы ў Рэспубліканскай агульнаадукацыйнай школе-інтэрнаце спартыўнага профілю (Мінск) ён хутка прагрэсіраваў. У 16 гадоў Вячаслаў Дыдышка стаў чэмпіёнам БССР сярод дарослых і пасля гэтага яшчэ чатыры гады заваёўваў гэта званне.

Міхаіл Гаўрылавіч Мінкевіч нарадзіўся 15 лютага 1919 г. у в. Гулічы Слуцкага павета Мінскай губерні (зараз Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці). У 1930 г. паступіў вучыцца ў Клецкую беларускую гімназію. У гэтым жа годзе Міша стаў піянерам-падпольшчыкам, разам з сябрамі ён расклейваў лістоўкі, а ў дні рэвалюцыйных святаў вывешваў чырвоныя флагі. За падпольную дзейнасць быў выключаны з гімназіі.

Анатоль Канстанцінавіч Санько нарадзіўся 13 лютага 1949 г. у в. Крывошын Ляхавіцкага раёна Баранавіцкай (цяпер Брэсцкай) вобласці ў сям’і настаўнікаў. З дзяцінства выхоўваўся ў атмасферы шчырага захаплення музыкай, галоўным носьбітам якой была яго маці Ангеліна Антонаўна. Менавіта ёй абавязаны Анатоль сваёй зацікаўленасцю музычным мастацтвам. Чалавек па натуры актыўны і цікавы, яна многа сіл аддавала сваёй рабоце, прымала актыўны ўдзел у мастацкай самадзейнасці, доўгі час кіравала школьным хорам. Яна першая заўважыла схільнасць сына да музыкі.

Міхаіл Мацвеевіч Русін нарадзіўся ў жніўні 1929 г. на хутары вёскі Вялікая Лотва Баранавіцкага павета Навагрудскага ваяводства (цяпер Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці) у сям’і простых сялян Матвея Філіпавіча і Вольгі Мікалаеўны Русінаў. Пасля Вялікай Айчыннай вайны Міхаіл Русін закончыў Ляхавіцкую сярэднюю школу. Любоў да матэматыкі і фізікі прывіў настаўнік матэматыкі Амбросій Іванавіч Рагоўскі.

Мікалай Фёдаравіч Зайцаў нарадзіўся 10 снежня 1938 г. у в. Аляксандрава Чавускага раёна Магілёўскай вобласці. Дзіцячыя гады прайшлі ў в. Волька Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці. Бацька быў франтавіком. У 1955 г. Мікалай скончыў Востраўскую сярэднюю школу Ляхавіцкага раёна.

На мяжы Івацэвіцкага, Ляхавіцкага і Ганцавіцкага, раёнаў Брэсцкай вобласці знаходзіцца ландшафтны заказнік рэспубліканскага значэння «Выганашчанскае». Створаны як гідралагічны заказнік Пастановай Савета Міністраў БССР № 342 ад 18 лістапада 1968 г. з мэтай захавання аднаго з буйнейшых леса-балотных масіваў Еўропы на галоўным еўрапейскім водападзеле рэк Балтыйскага і Чорнага мораў – басейнаў рэк Шчара і Ясельда.

Віталь Сцяпанавіч Ракуць нарадзіўся 1 кастрычніка 1928 г. у в. Падлессе Ляхавіцкай гміны Баранавіцкага павета Навагрудскага ваяводства (цяпер Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці). Бацька Сцяпан Антонавіч і маці Алена былі простымі сялянамі, мелі траіх дзяцей, жылі на хутары каля в. Рамашкі. Жылі вельмі бедна, браты хадзілі на працу ў калгас, пілілі алешнік, каб разлічыцца з даўгамі.

Гісторыя торфабрыкетнага завода «Ляхавіцкі» пачалася з распрацоўкі размешчанага ў адносна блізкіх ваколіцах вёскі Тухавічы Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці тарфянога масіву «Выганашчанскі». Сюды ў 1968 г. прыехалі геолагі і ўстанавілі шчыт з надпісам «Тут будзе пабудаваны торфабрыкетны завод». Пастановай Савета Міністраў № 937 ад 30 жніўня 1968 г. заснаваны торфабрыкетны завод «Ляхавіцкі».

Завод пачалі будаваць у 1969 г., а закончылі — у 1973-м. Размешчаны на поўдзень ад Тухавіч. Першыя тры гады існавання прадпрыемства прадукцыяй быў так званы фрэзерны торф, больш вядомы, як тарфяная крошка. Ішоў ён у асноўным на патрэбы сельскай гаспадаркі: у якасці ўгнаенняў, для падсцілкі жывёлы. Паралельна ішло будаўніцтва цэха па выпуску паліўных брыкетаў, сыравінай для якіх і з’яўляецца фрэзторф. Першы брыкет з кулярын новапабудованага завода сышоў 1 ліпеня 1973 г.