Рышард Капусцiнскi нарадзiўся 4 сакавiка 1932 года ў г. Пiнску Палескага ваяводства (цяпер Брэсцкай вобласці). Яго бацькi Марыя Бабко i Юзаф Капусцiнскi былi настаўнiкамi польскай пачатковай школы.

Пасля 1940 года сям’я Капусцiнскiх жыла ў Польшчы. Пiсаць Рышард Капусцiнскi пачаў рана: у 17 год апублiкаваў у газеце «SztandarMłodych»свой першы допiс. Па адукацыi гiсторык (закончыў Варшаўскі ўніверсітэт), па роду заняткаў — журналiст. Упершыню паехаў за мяжу — у Iндыю ў 1956 годзе. Для журналiсцкiх вандровак Р. Капусцiнскi выбiраў пераважна дзяржавы «трэцяга свету». Яго артыкулы з Конга, Анголы, Эфiопii i iншых краiн прынеслi польскаму журналiсту заслужанае званне «кароль рэпартажу».

Пётр Фёдаравіч Лысенка нарадзіўся 16 верасня 1931 года ў вёсцы Зарачаны Полацкага раёна Віцебскай вобласці. У 1946 годзе сям’я пераехала ў горад Пінск (цяпер Брэсцкай вобласці). Вучыўся ў СШ № 2 г. Пінска. Старэйшая сястра, Антаніна Фёдараўна Лысенка, стала педагогам, кандыдатам філалагічных навук, даследчыкам беларускай літаратуры.

У 1953 годзе Пётр Лысенка закончыў Мінскі педагагічны інстытут, настаўнічаў у Бярэзінскім раёне Мінскай вобласці. У Савецкай арміі служыў танкістам. Аспірант (1960–1963). З 1963 года працуе ў Інстытуце гісторыі НАН Беларусі: малодшы навуковы супрацоўнік (1963–1973), старшы навуковы супрацоўнік (1973–1980), загадчык сектара сярэдневяковай археалогіі, загадчык аддзела археалогіі сярэдневякоўя (1980–2000), галоўны навуковы супрацоўнік гэтага аддзела.

Фёдар Мікалаевіч Глінка нарадзіўся 8 чэрвеня 1786 года ў сяле Сутокі Духоўшчынскага павета Смаленскай губерні ў небагатай дваранскай сям’і. У 1803 годзе скончыў Пецярбургскі кадэцкі корпус, быў выпушчаны прапаршчыкам у Апшэронскі пяхотны полк.

Гісторыя Пінскай фабрыкі мастацкіх вырабаў «Крыніца Палесся» пачалася са стварэння ў снежні 1946 года арцелі імя «8 Сакавіка», дзе працавалі 16 чалавек. Першая прадукцыя арцелі – жаночыя сукенкі, блузкі, мужчынскія кашулі, абрусы, накідкі – была ўпрыгожана ручной мастацкай вышыўкай у тэхніцы «крыж», «падліковая роўнядзь», «свабодная роўнядзь», машыннай вышыўкай «тамбур» і інш. Вялікая разнастайнасць гафту з тонкімі і складанымі ўзорамі, якія захаваліся ў былых работніц фабрыкі, сведчыць аб высокім майстэрстве пінскіх вышывальшчыц.

Горад Пінск, цэнтр Пінскага павета Палескага ваяводства (цяпер Брэсцкай вобласці), з’яўляўся эканамічным і культурным цэнтрам, нефармальнай сталіцай Беларускага Палесся. У 1930-я гады ў ім пражывалі каля 35 тыс. чалавек. Гарадскі рынак размяшчаўся ля ракі Пiны побач з калегіўмам. Гонарам пінскага нядзельнага базару быў гандаль з лодак. Сотні лодак і барж дастаўлялі тавары, дзесяткі лодак станавіліся прылаўкамі і часовымі складамі, з іх прадавалі зерне, гародніну, бульбу, дровы, сена.

Міхаіл Канстанцінавіч Недзьведзь нарадзіўся 28 жніўня 1941 года ў г. Пінску (цяпер Брэсцкай вобласці) у сям’і служачых. У 1959 годзе з адзнакай скончыў Пінскае медыцынскае вучылішча, у 1965 годзе – з адзнакай Мінскі дзяржаўны медыцынскі інстытут.

Адзін з першых на Беларусі партызанскіх атрадаў быў арганізаваны па ўказанні Пінскага абласнога камітэта КП(б)Б 26 чэрвеня 1941 года. У атрад ўвайшоў партыйна-савецкі актыў г. Пінска Пінскай (цяпер Брэсцкай) вобласці. Узначаліў атрад загадчык сектара абкама Васілій Захаравіч Корж (1899–1967), які ў мэтах канспірацыі ўзяў псеўданім «Камароў». У атрадзе набралося 60 чалавек, іх раздзялілі на тры групы – па 20 байцоў у кожным. Некалькі дзён атрад ахоўваў вакзал, друкарню, вёў разведку на дарогах.

Ужо ў канцы ХIХ ст. выказвалася ідэя стварэння музея ў г. Пінску Мінскай губерні (цяпер Брэсцкай вобласці) – культурным і духоўным цэнтры Беларускага Палесся. У 1910 годзе была прадпрынята спроба адкрыць музей, але адсуднічала падтрымка з боку афіцыйнай улады. У хуткім часе пачалася І Сусветная вайна, якая не дазволіла здзейсніць гэты праект.

Чарговае пытанне пра стварэнне музея было паднята ў сярэдзіне 1920-х гадоў. 17 кастрычніка 1924 года праўленне Палескага краязнаўчага таварыства на сваім пасяджэнні прыняло рашэнне аб заснаванні ў Пінску Палескага краязнаўчага музея. Была створана камісія пад старшынствам выкладчыка Пінскай гімназіі Рамана Гарашкевіча, якая на працягу двух гадоў вяла работу па стварэнню музея. Р. Гарашкевіч (1892–1962) нарадзіўся ў Тарнопальскім краі (цяпер Цярнопальская вобласць Украіны), закончыў факультэт геральдыкі і гісторыі Кракаўскага ўніверсітэта і факультэт археалогіі Львоўскага ўніверсітэта.

Дзяржаўная гімназія ў г. Пінску Палескага ваяводства (цяпер Брэсцкай вобласці) была адкрыта 5 верасня 1921 года. Размясцілася яна ў будынку былой рускай гімназіі, узведзеным у 1852 годзе. Дырэктарам назначаны Філіцыян Слівінскі.

Палескі дзяржаўны ўніверсітэт быў створаны 5 красавіка 2006 года Указам Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь № 230 на базе Пінскага філіяла Беларускага дзяржаўнага эканамічнага ўніверсітэта і Пінскага дзяржаўнага вышэйшага банкаўскага каледжа Нацыянальнага банка Беларусі. 1 верасня 2006 года ва ўрачыстым адкрыцці новага ўніверсітэта прыняў удзел Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь А. Г. Лукашэнка.