Захар Філімонавіч Паплаўскі нарадзіўся 12 сакавіка 1898 г. у беднай сялянскай сям’i ў в. Буякі Кобрынскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласцi). Падлеткам парабкаваў, працаваў у маёнтку Райскага.

У 1915 г. у сувязi з наблiжэннем фронту Першай сусветнай вайны сям’я выехала ў Самарскую губерню. Пэўны час Захар працаваў на суконнай фабрыцы ў Самары. У 1917 г. прызваны ў Рускую армiю, ваяваў на Заходнім фронце ў складзе 3-й Заамурскай артылерыйскай брыгады пад Цярнопалем. Уключыўся ў рэвалюцыйную барацьбу, прымаў удзел у салдацкiх выступленнях, член салдацкага рэвалюцыйнага камітэта.

Віктар Палікарпавіч Мішэнін нарадзіўся 23 лютага 1913 г. у пасёлку Юзаўка Бахмуцкага павета Екацерынаслаўскай губерні (цяпер г. Данецк) у рабочай сям’і. З 1928 г. працаваў токарам, затым канструктарам на Данецкім металургічным заводзе. Закончыў Данецкі металургічны інстытут (1938).

У Чырвонай арміі служыў у 1936–1937 гг. і з ліпеня 1941 г. Змагаўся на Заходнім, 1-м Беларускім, 2-м Беларускім франтах. У баях быў двойчы паранены (10 лютага 1942 г. і 18 сакавіка 1943 г.), пасля выздараўлення вяртаўся ў вайсковую разведку. Паспяхова правёў шмат адказных і цяжкіх баявых заданняў.

Мікалай Фёдаравіч Валошын нарадзіўня 19 жніўня 1923 г. у в. Вялікая Камышэваха Барвенкаўскага раёна Харкаўскай вобласці ў сям’і служачых. Атрымаў няпоўную сярэднюю адукацыю, працаваў токарам на заводзе ў г. Славянску.

У кастрычніку 1941 г. прызваны ў Чырвоную армію. З лістапада 1941 г. у дзеючай арміі на Варонежскім, Цэнтральным, Паўднёва-Заходнім, 1-м Беларускім франтах. Вызваляў Беларусь і Польшчу ад нямецка-фашысцкіх акупантаў. У баях быў чатыры разы паранены (чацвёрты раз цяжка пад Варшавай). 

Якаў Дзмітрыевіч Янчанка нарадзіўся 6 кастрычніка 1923 г. у в. Клоў Клімавічскага павета Гомельскай губерні (цяпер Клімавіцкага раёна Магілёўскай вобласці) у шматдзетнай сялянскай сям’і. Вучыўся ў пачатковай, сямігадовай і сярэдняй школах суседніх вёсак. У трагічным 1941 г. скончыў Красавіцкую сярэднюю школу. Поўны вясёлкавых надзей на працяг вучобы, ён марыў паступіць у тэатральна-мастацкае вучылішча ў Маскве.

На працягу чатырох дзесяцігоддзяў жыццё Кобрына было непарыўна звязана з лёсам размешчанага тут верталётнага палка. У мінулым гэта быў асобны верталётны полк ВПС СССР і найстарэйшы верталётны полк у Беларусі. Першым яго камандзірам (унікальны выпадак у гісторыі савецкай авіяцыі) стаў сербскі лётчык падпалкоўнік Мілан Настасіч, які ўзначальваў полк з 1962 г. па 1970 г. Менавіта Мілан Георгіевіч Настасіч стаяў ля вытокаў фарміравання 65-й транспартна-баявой верталётнай базы.