Спаса-Праабражэнская царква пабудавана ў 1609 г. на левым беразе ракі Лясная, на захад ад вёскі Шумакі Берасцейскага староства ВКЛ (цяпер Клейнікаўскага сельсавета Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласці). Паводле іншых крыніц царкву будавалі ў 1609–1612 гг. Царква ўзводзілася як праваслаўная, але неўзабаве была пераўтворана ва ўніяцкі храм, пасля ліквідацыі уніі (1839) зноў стала праваслаўнай.

Першыя звесткі аб праваслаўным храме ў вёсцы Гершоны Брэсцкага раёна (з 2007 г. у межах г. Брэста) адносяцца да 1349 г. Пад 1549 г. узгадваецца царква Раства Багародзіцы. Новая царква была пабудавана ў 1662 г. на сродкі берасцейскага кашталяна Яна Жабы і яго жонкі Ганны з Залескіх. Да сярэдзіны ХІХ ст. драўляная царква спарахнела, а прыход быў вялікі — больш за 900 чалавек. Па хадайніцтве вікарыя Літоўска-Віленскай епархіі Брэсцкага епіскапа Ігнація (Жалязоўскага) у 1864 г. было вырашана будаваць мураваны храм.

Міхаіл Аляксандравіч Шавель нарадзіўся 5 жніўня 1949 г. у вёсцы Вільянава Пружанскага раёна Брэсцкай вобласці. У 1972 г. скончыў рэжысёрскае аддзяленне Беларускага тэатральна-мастацкага інстытута. Працаваў дырэктарам Пружанскага раённага Дома культуры, з 1974 г. — у Брэсцкім абласным Доме народнай творчасці, старшы інспектар упраўлення культуры аблвыканкама, з 1976 г. — памочнік намесніка старшыні Брэсцкага аблвыканкама.

Антон Рыгоравіч Такарэўскі нарадзіўся 4 сакавіка 1904 г. у г. Пружаны Гродзенскай губерні (цяпер Брэсцкай вобласці) у сям’і патомных ганчароў. Пружаны здаўна славіліся ганчарамі, вакол шмат высокаякасных глін. Візітоўкай пружанскіх ганчароў з’яўляўся чорнаглянцавы задымлены посуд — такі не прапускае вільгаць.

Анатоль Іванавіч Шушко нарадзіўся 19 ліпеня 1954 г. у вёсцы Сташаны Пінскага раёна Брэсцкай вобласці. Першымі яго настаўнікамі былі маці Ганна Рыгораўна Сякерыч, настаўніца гісторыі і геаграфіі, і бацька Іван Канстанцінавіч Шушко. Уплыў маці вызначыў адносіны да беларускай культуры, мовы і літаратуры. У Сташанскай школе цікавасць да літаратуры прывіў выкладчык славеснасці Мікалай Сямёнавіч Купрэеў (1937–2004), які стаў вядомым пісьменнікам. Анатоль з дзяцінства сябраваў з Міколай Антаноўскім, які таксама захапляўся паэзіяй, стаў паэтам, журналістам.