З 1966 па 1969 г. Аляксей Мікуліч вучыўся ў аспірантуры Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору АН БССР па спецыяльнасці «Антрапалогія», малодшы навуковы супрацоўнік. Пасля адкрыцця пры Акадэміі навук мэтавай аспірантуры па генетыцы чалавека і антрапалогіі А. І. Мікуліча накіравалі на вучобу ў Маскоўскі дзяржаўны ўніверсітэт імя М. В. Ламаносава.
У Маскве А. І. Мікуліч абараніў кандыдацкую дысертацыю «Географическое распределение наследственных признаков человека на территории Белоруссии в связи с вопросами этногенеза» (1972). У 1974–1991 гг. — старшы навуковы супрацоўнік, з 1991 г. — вядучы навуковы супрацоўнік Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору НАН Беларусі. Вывучаў заканамернасць зменлівасці генетыка-антрапалагічных і адаптыўных тыпаў, генадэмаграфічных працэсаў сярод насельніцтва Беларусі і сумежных тэрыторый. У 1991 г. абараніў доктарскую дысертацыю «Геногеография населения Беларуси (экологический и исторический аспекты изменчивости)».
Адзін з аўтараў манаграфій і навуковых прац: «Нарысы па антрапалогіі Беларусі» (1976), «Антрапалогія Беларускага Палесся» (1978), «Біялагічнае і сацыяльнае ў фарміраванні антрапалагічных асаблівасцяў» (1981), «Спадчынныя і сацыяльна-гігіенічныя фактары даўгалецця» (1986). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі Рэспублікі Беларусь (1998) у вобласці гуманітарных і сацыяльных навук за цыкл работ «Чалавек і яго біякультурная адаптацыя».
А. І. Мікуліч — доктар біялагічных навук, вядучы навуковы супрацоўнік Аддзела антрапалогіі і экалогіі Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору НАН Беларусі, сапраўдны член Міжнароднай акадэміі геранталогіі, акадэмік Міжнароднай акадэміі экалогіі. Актыўна займаецца грамадскай дзейнасцю: віцэ-прэзідэнт Міжнароднай асацыяцыі беларусаў, старшыня асацыяцыі «Асана», намеснік старшыні, Ганаровы старшыня Беларускай экалагічнай партыі зялёных.