Фёдар Герасімавіч Будзько (01.03.1914 – 2002) нарадзіўся 1 сакавіка 1914 г. у п. Чырвоная Слабада (цяпер Салігорскага раёна Мінскай вобласці). У 1929 г. закончыў курсы пры Слуцкім педагагічным вучылішчы, у 1935 г. – Мінскі тэхнікум фізічнай культуры, у 1939 г. – шасцімесячныя курсы журналістыкі.

Працаваў выкладчыкам фізічнай культуры ў Чачэрскай сярэдняй школе. У 1936–1937 гг. служыў у Чырвонай арміі. Пасля вызвалення Заходняй Беларусі (1939) Фёдара Будзько накіравалі ў г. Беласток на пасаду старшыні абласнога спартыўнага камітэта. У 1940 г. працаваў настаўнікам, дырэктарам сямігодкі ў мястэчку Гарадок Заблудаўскага раёна Беластоцкай вобласці.

Фёдар Герасімавіч Будзько (01.03.1914 – 2002) нарадзіўся 1 сакавіка 1914 г. у п. Чырвоная Слабада (цяпер Салігорскага раёна Мінскай вобласці). У 1929 г. закончыў курсы пры Слуцкім педагагічным вучылішчы, у 1935 г. – Мінскі тэхнікум фізічнай культуры, у 1939 г. – шасцімесячныя курсы журналістыкі.

Аляксандр Мікалаевіч Дудук нарадзіўся 27 студзеня 1929 г. у в. Нарашэвічы Несвіжскага павета Навагрудскага ваяводства (цяпер Клецкага раёна Мінскай вобласці) у беднай сялянскай сям’і. Да Вялікай Айчыннай вайны закончыў 7 класаў. У час вайны ўдзельнічаў у партызанскім руху. З верасня 1943 г. – партызан спецатрада «Авангард», які дыслацыраваўся на тэрыторыі Баранавіцкай вобласці.

Мікалай Фёдаравіч Трында нарадзіўся 24 лютага 1904 г. у мястэчку Косава Слонімскага павета (цяпер Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці) у шматдзетнай сям’і рабочага. Мікалай быў самым малодшым з пецярых дзяцей. Падчас Першай сусветнай вайны сям’я падалася ў бенжанства. Жылі ў сяле Пакроўскім Ражскага павета Разанскай губерні. У гэтым сяле ж Мікалай атрымаў няпоўную сярэднюю адукацыю.

Праскоўя Сямёнаўна Сідарук нарадзілася 25 лістапада 1909 г у в. Ілаўск Кобрынскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. Яе біяграфія ў многім тыпічная для заходніх беларусаў, якія зведалі на сабе акупацыйны рэжым і панскі прыгнёт, з маладых гадоў уключаліся ў вызваленчую палітычную барацьбу.

На поўдзень ад Дняпроўска-Бугскага канала ў жніўні 1943 г. утварылася партызанская зона даўжынёй 70–80 км і ў глыб 50–60 км. Уплыў партызан распаўсюджваўся далёка за межамі гэтай «партызанскай рэспублікі». Непадалёку ад в. Сварынь Драгічынскага раёна быў створаны партызанскі аэрадром, які адыграў вялікую ролю ў матэрыяльна-тэхнічным забеспячэнні Пінскага і Брэсцкага партызанскіх злучэнняў. Летам і восенню 1943 г. акупанты некалькі разоў спрабавалі захапіць вёскі ўздоўж канала. Асабліва цяжкія баі ішлі ля вёсак Адрыжын, Перакрысце, Кончыцы, Махро, Кублік, Белін, Зарэчка, Ляхавічы. У лютым – сакавіку 1944 г. партызаны гераічна вытрымалі 40-дзённую абарону на працягласці 50 км уздоўж канала. Абарона Дняпроўска-Бугскага канала вялася фарміраваннямі Брэсцкага і Пінскага партызанскіх злучэнняў.

Адам Аўтаномавіч Машчыц нарадзіўся 27 снежня 1912 г. у в. Махновічы Мазырскага павета Мінскай губерні (цяпер Мазырскага раёна Гомельскай вобласці) у сям’і селяніна. Бацька загінуў на Першай сусветнай вайне, маці памерла ў 1922 г. Сірата бадзяўся па чужых сем’ях. У шаснаццаць гадоў пачаў працоўны шлях рабочым лесапільнага завода.

Захар Філімонавіч Паплаўскі нарадзіўся 12 сакавіка 1898 г. у беднай сялянскай сям’i ў в. Буякі Кобрынскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Брэсцкага раёна Брэсцкай вобласцi). Падлеткам парабкаваў, працаваў у маёнтку Райскага.

У 1915 г. у сувязi з наблiжэннем фронту Першай сусветнай вайны сям’я выехала ў Самарскую губерню. Пэўны час Захар працаваў на суконнай фабрыцы ў Самары. У 1917 г. прызваны ў Рускую армiю, ваяваў на Заходнім фронце ў складзе 3-й Заамурскай артылерыйскай брыгады пад Цярнопалем. Уключыўся ў рэвалюцыйную барацьбу, прымаў удзел у салдацкiх выступленнях, член салдацкага рэвалюцыйнага камітэта.

Аляксандр Рыгоравіч Свяргун нарадзіўся 30 снежня 1903 г. у в. Гічыцы Слонімскага павета Гродзенскай губерні (цяпер Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці) у беднай сялянскай сям'і. Вучыўся ў мясцовай царкоўна-прыхадской школе. Падчас Першай сусветнай вайны сям’я падалася ў бенжанства у глыб Расіі. Аляксандр працаваў рабочым на Маскоўска-Казанскай чыгунцы.

Разалія Захараўна Фрыдзон (Гарніц) нарадзілася 2 лютага 1903 г. у в. Ліцвінава Полацкага раёна Віцебскай вобласці. У 1920 г. працавала машыністкай у Полацкім акпрафсавеце (акруговая рада прафесійных саюзаў). З 1926 г. – старшыня акруговага саюза савгандльслужачых. Узначальвала аддзелы аховы здароўя ў Жлобіне, Дрысе, Расонах.

З 1937 г. па 1940 г. працавала загадчыцай аддзела пісьмаў у газеце «Большевик Беларуси» г. Барысава. У 1941 г. стала інструктарам Дзяржынскага райкама КП(б)Б і загадчыцай раённага аддзела аховы здароўя, дзе яе застала Вялікая Айчынная вайна.