Аляксандр Васільевіч Хапалюк нарадзіўся 7 жніўня 1951 г. ув. Велікарыта Маларыцкага раёна Брэсцкай вобласці. Бацькі, Васіль Аляксандравіч і Надзея Васільеўна, былі настаўнікамі Велікарыцкай сярэдняй школы. Аляксандр скончыў Мінскае сувораўскае ваеннае вучылішча з залатым медалём (1970), паступіў на лячэбны факультэт Мінскага дзяржаўнага медыцынскага інстытута, які закончыў з адзнакай (1976).

Вёска Лелікава Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці вядома з XVI ст. Упершыню ўпамінаецца ў 1546 г. як вёска Лолікаўцы ў складзе Дзівінскай воласці Берасцейскага павета Вялікага Княства Літоўскага. Пасля 1795 г. на расійскіх картах стала называцца на расійскі манер «Лелікава». Вёска акружана мноствам балот, дзе сапраўдным гаспадаром была птушка бусел, па-ўкраінску «лелека», альбо па-палеску «лелька». Магчыма, адсюль і ўтварылася назва паселішча — Лелікава — буслінае месца.

Аляксей Антонавіч Майсейчык нарадзіўся 4 кастрычніка 1936 г. у вёсцы Гошчава Палескага ваяводства (цяпер Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці). Дзяцінства яго апаліла вайна. Разам з аднавяскоўцамі ён двойчы стаяў пад дуламі фашысцкіх аўтаматаў. Вайна перашкодзіла своечасова пачаць вучобу, толькі ў верасні 1945 г. ён сеў за парту. Бацька, Антон Данілавіч, быў паранены на фронце, пасля вяртання дамоў цяжка хварэў, неўзабаве памёр (1947). Клопаты па сялянскай гаспадарцы ляглі на маці, Вольгу Мікалаеўну. Аляксей стаў яе верным памочнікам, але знаходзіў хвіліны пісаць вершы.

Фама Фаміч Мажэйка нарадзіўся 7 кастрычніка 1936 г. у в. Скураты Косаўскай гміны Палескага ваяводства (цяпер Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці). Калі яму было паўтара года памерла маці, у дзесяць страціў бацьку. Гадаваўся ў бабулі і сясцёр Жэні і Веры. У 1948 г. закончыў пачатковую школу ў роднай вёсцы, у 1951 г. — сямігодку у в. Альшаніца, у 1954 г. — сярэднюю школу ў г. Косаве.

Пётр Аляксандравіч Віцязь нарадзіўся 6 жніўня 1936 г. на хутары вёскі Блудзень Палескага ваяводства (цяпер Першамайская Бярозаўскага раёна Брэсцкай вобласці) у вялікай сялянскай сям’і, дзе выхоўвалася сямёра дзяцей. Бацькі мелі 10 гектараў зямлі і вялі практычна натуральную гаспадарку, дзеці з малых гадоў дапамагалі старэйшым — працавалі ў полі, пасвілі кароў. Бацька, Аляксандр Адамавіч, меў два класы адукацыі, маці, Соф’я Канстанцінаўна, cкончыла чатыры класы гімназіі, але яны зрабілі ўсё магчымае, каб усе дзеці атрымалі вышэйшую адукацыю.