Адкрытае акцыянернае таварыства «Ручайка» пачынала сваю дзейнасць як Кобрынская прадзільна-ткацкая фабрыка.Заснаваная ў 1980 г. прадзільна-ткацкая фабрыка забяспечвала Савецкі Саюз прадзівам, тэхнічнымі і дэкаратыўнымі тканінамі, з'яўлялася горадаўтваральным прадпрыемствам з колькасцю працуючых звыш трох тысяч.Фабрыка была адным з нешматлікіх прадпрыемстваў, арыентаваных на вытворчасць пражы з сумесі натуральных і хімічных валокнаў і тканін бытавога і тэхнічнага прызначэння.

У лістападзе 1958 г. пастановай ЦК КПБ і Савета Міністраў БССР № 738 «Аб плане газіфікацыі гарадоў і іншых населеных пунктаў Беларускай ССР у 1959–1965 гадах» былі закладзены асновы будучай галіны. Газіфікацыя рэспублікі стала адным з важнейшых напрамкаў дзяржаўнай палітыкі. За пяцігодку пабудавана 7 газанапаўняльных станцый, у т. л. Брэсцкая.

Іосіф Лявонавіч Будзько нарадзіўся 4 мая 1895 г. у в. Кавалікі Брэсцкага павета Гродзенскай губерні (цяпер Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці) у беднай сялянскай сям’і. Цяжка жылося тады сялянам, да апошняга поту працавалі на сваіх палосках зямлі, у многіх не хапала хлеба да новага ўраджаю. З сямі гадоў Іосіфу Будзько прыходзілася пасвіць жывёлу ў графа Патоцкага. Так бязрадасна пачыналася дзяцінства хлопчыка.

Напачатку ХVII ст. у г. Брэсце з’явіліся бернардзінцы — члены каталіцкага манаскага ордэна святога Бярнарда (Бернардзіна) Сіенскага. Прыйшлі яны з Польшчы, дзе ў Кракаве ў 1453 г. быў заснаваны манастыр. Галоўнай мэтай бернардзінцаў на Беларусі былі місіянерская праца сярод праваслаўнага насельніцтва і пастырская дзейнасць. Апраналіся бернардзінцы ў сутану цёмна-шэрага колеру з капюшонам, плашч, насілі пояс з белай воўны.

Сяргей Фёдаравіч Жылевіч нарадзіўся 18 ліпеня 1959 г. у г. Пінску Брэсцкай вобласці. Школьнікам хадзіў у Дом піянераў, займаўся ў студыі выяўленчага мастацтва пад кіраўніцтвам Яўгена Пятровіча Пулхава (1908–1992). Першая персанальная выстава адбылася ў Пінскім краязнаўчым музеі ў 1977 г. (у 17 гадоў!).