Працаваў галоўным інжынерам лясгаса ў Краснаполлі Магілёўскай вобласці, інжынерам-конструктарам, майстрам на Мінскім станкабудаўнічым заводзе імя С. Кірава. Быў чалавекам працавітым, старанным, займаўся спортам, у будаўнічых студатрадах з’яўляўся завадатарам. Выступаў у мастацкай самадзейнасці, яго «заўважылі», прапанавалі вучыцца музыцы далей. Вучыцца вакалу пачаў даволі позна, але ўжо студэнтам акадэміі музыкі выступаў на сцэне Вялікага тэатра оперы і балета.
У 1990–2002 гг. — саліст Нацыянальнага акадэмічнага Вялікага тэатра оперы і балета Рэспублікі Беларусь. Рэдкая прыгажосць голасу (лірыка-драматычны тэнар), тонкая музыкальнасць, цеплыня, шчырасць, лірычная напоўненасць выканання прынеслі спеваку вялікі поспех у партыях: Таміна («Чарадзейная флейта» В. А. Моцарта), Герцага, Рычарда, Альфрэда («Рыгалета», «Баль-маскарад», «Травіята» Дж. Вердзі), Пінкертона, Каварадосі («Чыо-Чыо-сан», «Тоска» Дж. Пучыні), Каніо («Паяцы» Р. Леанкавала), Хазэ («Кармэн» Ж. Бізэ), Ленскага («Яўген Анегін» П. Чайкоўскага), Юродзівага («Барыс Гадуноў» М. Мусаргскага).
Марат Грыгорчык стварыў выразныя вобразы Майстра і Іешуа ў оперы Я. Глебава «Майстар і Маргарыта», Свеціловіча ў «Дзікім паляванні караля Стаха» У. Солтана. Творчым дасягненнем стала партыя тэнара ў Рэквіеме Дж. Вердзі. Таксама спяваў на канцэртах пад раяль ці з аркестрам, у тым ліку з Нацыянальным акадэмічным народным аркестрам імя І. Жыновіча.
Выступаў на сцэнах Вялікага тэатра ў Маскве, Марыінскага тэатра (Санкт-Пецярбург), Сафійскай народная оперы. Канцэртаваў у Буэнас-Айрэсе (Аргенціна), спяваў на адкрыцці мемарыяльнай дошкі Францыску Скарыне ў Падуі (1992, Італія). Яго называлі беларускім Павароцці.
Лаўрэат Усесаюзнага конкурсу вакалістаў імя М. Глінкі (1991, Масква, 2-я прэмія), дыпламант міжнароднага конкурсу «Новыя галасы» (1992, Германія). Удастоены ганаровага звання «Заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь» (Указ Прэзідэнта РБ № 591 ад 17 кастрычніка 2001 г.).
Тэатр Марат Грыгорчык пакінуў па стане здароўя, але з музыкай не развітваўся. Пісаў песні і словы. Марыў скласці квартэт тэнараў і гастраляваць з ім па свеце, выпусціць дыск. Шукаў спонсараў.
М. К. Грыгорчык заўчасна памёр у 2011 г.
Матэрыял падрыхтаваны ў 2022 г. Баранавіцкай цэнтральнай раённай бібліятэкай імя Яна Чачота. Філіпава Яна Уладзіміраўна, бібліёграф
- Грыгорчык Марат Казіміравіч / Н. Я. Бунцэвіч // Беларуская энцыклапедыя : у 18 т. Мінск, 1997. Т. 5. С. 477.
- Грыгорчык Марат Казіміравіч / А. А. Саламаха // Культура Беларусі : энцыклапедыя : [у 6 т.]. Мінск, 2012. Т. 3. С. 280–281.
- Григорчик Марат Казимирович // Республика Беларусь : энциклопедия : [в 7 т.]. Минск, 2006. Т. 3. С. 211.
- Грыгорчык Марат Казіміравіч / А. А. Саламаха // Тэатральная Беларусь : энцыклапедыя : [у 2 т.]. Мінск, 2002. Т. 1. С. 316.
- Бунцэвіч, Н. Мары Марата : [пра опернага спевака М. К. Грыгорчыка па матэрыялах гутаркі з яго маці Марыяй Адамаўнай] / Надзея Бунцэвіч // Культура. 2013. 7 верасня (№ 36). С. 9.