Бацькі прытрымліваліся сіянісцкай ідэі і хацелі, каб дзеці вучыліся на іўрыце. Іцхак пачаў адукацыю ў іўрыцкай школе ў Ружанах, потым вучыўся ў школе ў Ваўкавыску, у гімназіі «Тарбут» у Беластоку. У школьныя гады далучыўся да руху «Бетар». Пасля заканчэння гімназіі ў 1932 г. паступіў на юрыдычны факультэт Варшаўскага ўніверсітэта. З пачатку 1930-х гг. Іцхак Шамір удзельнічаў у дзейнасці сіянісцкіх арганізацый. У 1935 г. выехаў у Эрэц-Ісраэль, дзе працаваў рабочым, спрабаваў працягваць вучобу ў Яўрэйскім універсітэце Іерусаліма, але справа абароны яўрэйскага насельніцтва паглынулі яго цалкам.

Пасля арышту ў канцы 1941 г. знаходзіўся ў зняволенні ў канцэнтрацыйным лагеры ў Францыі, неаднаразова здзяйсняў пабегі. У 1941 і 1946 гг. быў арыштаваны брытанскімі ўладамі, у 1946–1948 гг. знаходзіўся ў эміграцыі. У 1946 г. ад падполля атрымаў дакументы на прозвішча Шамір, з якім пражыў астатняе жыццё.

У 1948 г., пасля абвяшчэння Дзяржавы Ізраіль, І. Шамір займаўся прыватным бізнесам, потым займаў шэраг адказных дзяржаўных пасад: з 1973 г. — дэпутат, у 1977 г. стаў старшынёй Кнесета, з 1980 г. — міністрам замежных спраў у кабінеце Менахема Бегіна. З кастрычніка 1983 г. па верасень 1984 г. з’яўляўся прэм’ер-міністрам, застаючыся на пасту міністра замежных справаў, у кастрычніку 1986 г. зноў заняў пост главы ўрада.

У гэты перыяд Іцхак Шамір шмат зрабіў для паляпшэння адносін Ізраіля з краінамі Усходняй Еўропы. Так, у 1986 г. Ізраільскае прадстаўніцтва было адкрыта ў Варшаве, у 1988 г. — у Будапешце. У чэрвені 1988 г. на сустрэчы І. Шаміра з міністрам замежных спраў Савецкага Саюза Э. Шэварнадзэ было дасягнута пагадненне аб абмене консульскімі місіямі паміж дзвюма краінамі. У кастрычніку 1991 г. былі ўсталяваныя дыпламатычныя адносіны паміж Ізраілем і Савецкім Саюзам у поўным аб'ёме. Устанаўленне ў маі 1992 г. дыпламатычных адносін паміж Дзяржавай Ізраіль і Рэспублікай Беларусь адбылося па ініцыятыве Іцхака Шаміра.

Да 1992 г. Іцхак Шамір займаў пост прэм'ер-міністра Дзяржавы Ізраіль. У 1996 г. назаўжды сышоў з палітыкі. У 2001 г. стаў лаўрэатам Дзяржаўнай прэміі Ізраіля. На пенсіі напісаў кнігу «Подводя итоги» (1994; на рускай мове выдадзена ў 2000 г.). Наступныя гады Іцхак Шамір жыў у Тэль-Авіве разам са сваёй жонкай Шуламіт і сынамі Яірам і Гільядам.

У верасні 1992 г. Іцхак Шамір прыязджаў у Маскву. Тады па запрашэнні прэм’ер-міністра Рэспублікі Беларусь В. Ф. Кебіча з неафіцыйным візітам наведаў Ружаны — сваю малую радзіму, якую пакінуў у дваццацігадовым узросце. Пабываў на старых яўрэйскіх могілках, пагутарыў з мясцовымі жыхарамі аб лёсе яўрэйскай абшчыны, слядоў якой амаль не засталося. Бацькі, абедзьве сястры і ўсе родныя І. Шаміра загінулі ў полымі Халакосту.

Іцхак Шамір памёр 30 чэрвеня 2012 г., пахаваны на ваенных могілках «Гара Герцля» ў Іерусаліме.

РУП «Белпошта» ў кастрычніку 2013 г. выпусціла блок паштовых марак «Нацыянальныя лідары Дзяржавы Ізраіль, выхадцы з Беларусі». У ліку пяці асоб, уключаных у блок, ёсць марка з партрэтам Іцхака Шаміра. 3 мая 2019 г. у Нацыянальным гістарычным музеі Рэспублікі Беларусь адбылася прэзентацыя выставы «Іцхак Шамір», прадастаўленая Інстытутам спадчыны Менахема Бегіна (Ізраіль).

Матэрыял падрыхтаваны ў 2025 г.

Пружанскай цэнтральнай раённай бібліятэкай імя М. Засіма.

Казлоўская Н. А., бібліёграф ААіІ

1. Адзярыха, В. У. Шамір Іцхак/ В. У. Адзярыха // Беларуская энцыклапедыя : у 18 т. Мінск, 2003. Т. 17. С. 365.
2. [І. Шамір] // Беларускае замежжа / склад. Н. А. Голубева. Мінск, 2010. С. 297.
3. Шамир Ицхак // Кто есть кто в мировой политике : справочник / редкол.: Л.П.Кравченко (гл. ред. и др.). Москва : Политиздат, 1990. С. 522–523.
4. Ермоленко, В. А. [Ицхак Шамир] / В. А. Ермоленко, В. Н. Черепица // 400 имен : жизнеописания видных деятелей истории и культуры Гродненщины (с древних времен до начала ХХ века) / В. А. Ермоленко, В. Н. Черепица. Гродно, 2014. С. 316.
5. Шамір Іцхак (15.10.1913 г.) // 250 асоб з Беларусі ў дыялогах культур. Мінск : Экоперспектива, 2008. С. 62–63.
6. Маляр, И. Ицхак Шамир (Ицхак Езерницкий) / Иосиф Маляр // Знаменитые евреи : 450 биографий в зеркале календаря / Иосиф Маляр. Москва, [2008]. С. 358–359.
7. Шамир, И. Подводя итоги / Ицхак Шамир. – Иерусалим : Центр изучения наследия Иерусалима, 2000. – 352 с., [12] л. ил.
8. Церахава, В. І ціхі сум успамінаў... : да 25-годдзя візіту ў Ружаны былога прэм'ер-міністра Ізраіля Іцхака Шаміра / Вера Церахава // Раённыя будні. Пружаны, 2017. 19 красавіка. С. 4–
9. Шиферштейн, Д. Белорусские марки заговорили на иврите : [о церемонии презентации почтового блока марок, посвященного национальным лидерам Израиля с белорусскими корнями и торжественном их гашении с участием Чрезвычайного и Полномочного Посла Государства Израиль в Республике Беларусь Иосифа Шагала] / Дмитрий Шиферштейн // Вечерний Брест. 2013. 1 ноября (№ 85). С. 2.
10. Дьяченко, О. Родом из Беларуси : [о государственных деятелях Израиля, уроженцах Беларуси; Ицхак Шамир] / инфографика Оксаны Дьяченко // Аргументы и факты в Белоруссии. 2013. 13 ноября. С. 19.
11. Рубашевский, Ю. Умер премьер-министр из Ружан : [биография бывшего премьер-министра Израиля Ицхака Шамира] / Юрий Рубашевский // Вечерний Брест. 2012. 6 июля. С. 4.
12. Иоффе, Э. Парень из белорусских Ружан служил в Моссаде и был премьер-министром Израиля : [Ицхак Шамир] / Эммануил Иоффе // Вечерний Минск. 2005. 17 октября.
13. Іофе, Э. Як беларускія яўрэі Ізраіль стваралі : [Іцхак Шамір] / Эмануіл Іофе // Беларуская мінуўшчына. 1995. № 5. С. 56–59.
14. Дубнов, А. Путешествие Ицхака Шамира с «исторической родины» на малую : [в Ружаны Пружанского района] / А. Дубнов // Новое время. 1992. № 39. С. 6.
15. Шамир, И. Скорбь, признательность и надежда : [политический деятель Израиля о посещении Ружан – своей малой родины, которую покинул в 1935 г.] / Ицхак Шамир ; беседовал В. Коновалюк // Заря. 1992. 19 сентября.
16. Свиридов, Л. Долго не был я в родной стороне… : политический деятель Израиля Ицхак Шамир в Беларуси / Л. Свиридов // Рэспубліка. 1992. 12 верасня. С. 3.
17. Коновалюк, В. Ицхак Шамир побывал на Ружанщине : [лидер израильского оппозиционного блока «Ликуд» в гостях у земляков] / В. Коновалюк // Заря. 1992. 12 сентября.