У канцы ХVIІІ ст. пасля трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай узнікла неабходнасць умацавання заходніх рубяжоў Расіі. У 1796 годзе інжынер-маёр К. І. Оперман склаў інструкцыю “Для осмотра новой границы с Пруссией и Австрией”. Урад Расійскай імперыі разглядаў прапанову К. І. Опермана аб узвядзенні на працягу 1200 км заходняй граніцы дзевяці магутных крэпасцей першай лініі: у Лібаве, Коўне, Мерачы, Гродне, Брэст-Літоўску, Луцку, Лановічах, Камянцы-Падольскім, Сароках.