Ва ўзросце васямнаццаці гадоў Любоў Канановіч уступіла ў мясцовы калгас імя Жданава (арганізаваны ў 1948 г.). На розных палявых работах праявіла стараннасць і ініцыятыўнасць. У ліку першых па ўласнай ініцыятыве ў 1952 г. перайшла працаваць даяркай на новаарганізаваную малочна-таварную ферму.

Калгас імя Жданава ў 1956 г. быў далучаны да калгаса імя Сталіна (з 1961 г.— «Камунар», а з 1963 г.— «Аснежыцкі»).На чале праўлення гаспадаркі ў 1950–1992 гг. стаяў таленавіты арганізатар калгаснай вытворчасці Уладзімір Антонавіч Ралько. Пад яго кіраўніцтвам калгас «Аснежыцкі» ператварыўся ў буйное, эканамічна магутнае шматгаліновае сельскагаспадарчае прадпрыемства і доўгія гады заставаўся адным з перадавых у раёне, вобласці і рэспубліцы, з'яўляючыся буйным пастаўшчыком дзяржаве мяса і малака.

Спачатку Любоў Канановіч дапамагала іншым даяркам, а потым ёй даверылі групу кароў. У цяжкія хвіліны на дапамогу прыходзілі больш дасведчаныя калгасніцы, яны падтрымлівалі і падбадзёрвалі дзяўчыну. Прыглядаючыся ўважліва да іх працы, слухала парады, вучылася правільна складаць рацыёны кармлення жывёл, авалодвала мастацтвам раздою кароў.

На ферме тады яшчэ адсутнічала механізацыя, не было электрычнасці, усе працы, нават самыя цяжкія, выконваліся ўручную. Дойка пачыналася на досвітку, а ўсяго за статкам заляцаліся тройчы ў дзень. Даяркі пераносілі вёдры з малаком, якое злівалі ў бітоны. Пры гэтым самі нарыхтоўвалі кармы, затым кармілі і паілі жывёл, чысцілі стойлы. Праца на ферме патрабавала ад жывёлаводаў вялікага напружання. Усе гэтыя цяжкасці не сталі перашкодай для маладой даяркі, якая хутка зарэкамендавала сябе як мэтанакіраваная працаўніца.

З асаблівай стараннасцю Л. І. Канановіч чытала спецыяльную літаратуру, знаёмілася з вопытам майстроў высокіх надояў. Укараненне перадавых метадаў працы, выкананне правілаўдогляду, утрымання і дойкі кароў дазволілі ёй дабіцца ў хуткім часе высокіх надояў малака ад кароў замацаванай за ёй групы, поўнага захавання прыплоду, а ўпартая праца – увайсці ўжо да канца сёмай пяцігодкі ў лік перадавых даярак раёна і вобласці. Прадуктыўнасць яе групы жывёл расла з месяца ў месяц. Па выніках сямігодкі за поспехі ў развіцці жывёлагадоўлі перадавая калгасніца была ў 1966 г. узнагароджана ордэнам Леніна.

Ва ўмовах цяжкай фізічнай працы падпарадкаваных, недастатковай забяспечанасці кармамі і абмежаванасці відавога іх разнастайнасці, слабой механізацыі, адсутнасці электрычнасці і вадаправода загадчык галевской малочна-таварнай фермы Пётр Пятровіч Данілаў здолеў дамагчыся збалансаванага выкарыстання грубых і сакавітых кармоў, паступальнага росту прадуктыўнасці малочнага статка. Самаадданая праца кіраванага ім калектыву садзейнічала няўхільнаму павелічэнню валавой вытворчасці малака і мяса, павышэнню якасці прадукцыі. Важкі ўклад у гэтыя дасягненні ўнесла адна з лепшых даярак фермы Л. І. Канановіч.

Узяўшы абавязацельства атрымаць ад кожнай жывёлы па 6 тысяч лмалака, Любоў Іванаўна ў перыяд восьмай пяцігодкі (1966–1970) паспяхова пераадолела сямітысячны рубеж. У 1971 г. яна дасягнула рэкорднага ў галіне надою малака —7634 кгу год ад кожнай з кароў сваёй групы, упэўнена стаўшы ў лік перадавых даярак рэспублікі.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 8 красавіка 1971 г. за выдатныя поспехі, дасягнутыя ў развіцці сельскагаспадарчай вытворчасці і выкананні пяцігадовага плана продажу дзяржаве прадуктаў земляробства і жывёлагадоўлі, Л. І.Канановіч прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з уручэннем ордэна Леніна і залатога медаля «Серп и молот».

З ростам механізацыяй вытворчасці яна авалодала спецыяльнасцю аператара машыннага даення, паспяхова асвоіўшы электрадаільныя апараты. Па прыкладу перадавой даяркі Л. Д. Брызгіз Брэсцкага раёна перайшла на абслугоўванне узбуйненай групы кароў. Колькасць жывёл у яе групе вырасла да 50 галоў — у пяць разоў большая, чым раней. У 1976 г. ад сваёй групы кароў яна надаіла 1412 ц малака і выйшла ў шэрагі тысячніц. У далейшым працягвала працаваць гэтак жа ударна, застаючыся ў ліку перадавых даярак вобласці і рэспублікі.

Любоў Іванаўна неаднаразова прымала ўдзел у ВДНГ СССР, была адзначана медалямі і ганаровымі дыпломамі галоўнага выставачнага камітэта. Будучы Героем Сацыялістычнай Працы, працягвала самааддана працаваць, займалася і грамадскай работай – пяць разоў абіралася дэпутатам раённага Савета дэпутатаў працоўных. Пабывала з візітамі ў Абхазіі, Чэхаславакіі, Германіі, Польшчы. Пасля сыходу на заслужаны адпачынак, прымала актыўны ўдзел у грамадскім жыцці раёна, удзельнічала ва усіх раённых мерапрыемствах. У 2006 г. Л. І. Канановіч прысвоена званне «Ганаровы грамадзянін Пінскага раёна».

Л. І. Канановіч памерла21 жніўня 2012 г.

Матэрыял падрыхтаваны ў 2022 г. Пінскай цэнтральнай раённай бібліятэкай імя Я. Янішчыц. Вайтовіч Таццяна Мікалаеўна, гал. бiблiёграф адзела абслугоўвання і інфармацыі

1. Кононович Любовь Ивановна // Твои герои, Беларусь! Герои Социалистического Труда : биографический справочник. Минск, 2014. С. 126.
2. Канановіч Любоў Іванаўна // Памяць. Пінскі раён : гіст.-дакум. хроніка. Мінск : БЕЛТА, 2003. С. 457–458.
3. Кононович Любовь Ивановна // Белорусская ССР : краткая энциклопедия : в 5 т. Минск, 1982. Т. 5. С. 314.
4. Канановіч Любоў Іванаўна // Беларуская ССР : кароткая энцыклапедыя : у 5 т. Мінск, 1981. Т. 5. С. 280.
5. Канановіч Любоў Іванаўна // Беларуская савецкая энцыклапедыя : у 12 т. Мінск, 1972. Т. 5. С. 371.
6. Пинщина – край наш Полесский / сост.: В. Н. Клеша и др. – Пинск : Пинская регион. типография, 2007. – 24 с.
7. Адамович, А.Навстречу дню: [очерк о Л. И. Кононович] / А. Адамович // Земные звезды : [очерки о Героях Социалистического Труда Брестской области / сост.: П. П. Сутько и др.]. Мінск : Беларусь, 1978. С. 130–134.
8. Праскураў, В. Ф. Ля вытокаў малочных рэк : [пра Л. І. Канановіч] / В. Ф. Праскураў // Чорны хлеб : [нарысы] / В. Ф. Праскураў. Мінск : Ураджай, 1984. С. 179–183.
9. Даярка калгаса «Аснежыцкi» Л. І. Канановіч. 1980. Папера, вугаль. 50х50 : [рэпрадукцыя] // Частнова, Р. П. Уладзімір Стальмашонак / Р. П. Частнова. Мінск : Беларусь, 1983. С. 39.
10. Майская, Е. Награда нашла героев / Екатерина Майская // Полесская правда. Пинск, 2022. 23 июля. С. 2.
11. Почетные граждане Пинского района: Кононович Любовь Ивановна // Полесская правда. Пинск, 2020. 17 января. С. 3.
12. Почётные граждане Пинского района : Кононович Любовь Ивановна // Полесская правда. Пинск, 2015. 16 января.
13. Кононович Любовь Ивановна : [некролог] // Полесская правда. Пинск, 2012. 25 августа. С. 7.
14. Дата в календаре // Полесская правда. Пинск, 2005. 5 ноября.
15. Обращение членов районного клуба операторов машинного доения – четырехтысячниц к животноводам Пинщины // Полесская правда. Пинск, 2003. 7 июня.
16. Дорогие земляки! // Полесская правда. Пинск, 2001. 25 августа.
17. Пинщина их знает и помнит : Кононович Любовь Ивановна // Пинская неделя. 1997. 24 января.
18. Кононович, Л. Будет миллион : пятилетка в моей жизни / Л. Кононович // Полесская правда. Пинск, 1980. 13 декабря.
19. Адамович, А. Навстречу дню : [очерк о Л. И. Кононович] / А. Адамович // Полесская правда. Пинск, 1978. 21 октября.
20. Кононович, Л. За большое молоко : [обращение доярки колхоза «Оснежицкий» Пинского района к дояркам Брестской области] / Л. Кононович // Заря. 1971. 30 ноября.
21. Адамович, А. Встречая рассвет : [о доярке колхоза «Оснежицкий» Пинского района Л. И. Кононович] / А. Адамович // Сельская газета. 1971. 1 мая.
22. Кононович, Л. Превзойти достигнутое / Л. Кононович // Полесская правда. Пинск, 1971. 17 февраля.