Выкладаў іўрыт у яўрэйскім мястэчку на Падоле, затым перабраўся ў Адэсу, дзе займаўся папулярызацыяй гэтай мовы, размаўляючы з усімі навакольнымі (у тым ліку неяўрэямі) толькі на ёй. Некалькі лідараў сіянісцкага руху ў Адэсе, у тым ліку Менахем Усышкін і Лейб Лявінскі, забяспечвалі яго працай у якасці прыватнага настаўніка ўласных дзяцей. У Адэсе Мойша Жарненскі таксама пачаў супрацоўнічаць з яўрэйскімі выданнямі як журналіст і карэктар.
У 1913 г. Мойша Жарненскі пачаў вучобу на філасофскім факультэце Сарбоны ў Парыжы. Аднак у 1914 г. у Берліне, дзе ён праводзіў лета, яго заспеў пачатак Першай сусветнай вайны і ён быў адпраўлены ў лагер ваеннапалонных (інтэрніраваных), як расійскі падданы.
Пасля вайны Мойша Жарненскі некаторы час пражываў у Германіі, дзе займаўся журналістыкай і перакладамі. У 1920 г. ажаніўся. Заснаваў выдавецтва, якое спецыялізавалася на выпуску старадаўняй талмудысцкай літаратуры. У перыяд з 1929 па 1932 гг. ён жыў у Берліне і працаваў у энцыклапедыі «Эшколь» (на іўрыце).
З прыходам нацыстаў да ўлады ў Германіі у 1933 г. пакінуў краіну разам з сям'ёй. З 1934 г. жыў у Эрэц-Ісраэль. Пасля года працы школьным настаўнікам іўрыту, ён некаторы час займаў пасаду карэктара ў газеце «Ха-Бокер», а затым зарабляў на жыццё часопіснымі артыкуламі і перакладамі.
Апошнія 15 гадоў жыцця Мойша Жарненскі пражыў на гістарычнай радзіме. Яго артыкулы пра іўрыт, праблемы перакладу, віды паэтычнай выразнасці і на іншыя тэмы з'яўляліся ў розных часопісах. Пісаў пра паэзію сярэдніх стагоддзяў, творчасць Х. Бяліка і творы Ш.-Й. Агнона. Займаўся перакладамі з рускай, нямецкай і французскай моваў. Крытыкі адзначалі пераклад «Братоў Карамазавых» (т. 1–3, 1921–1929), Ф. М. Дастаеўскага і апавяданняў А. Бальзака (1943). Працы Мойшы Жарненскага выходзілі пад псеўданімам «М. Э. Жак».
М. Э. Жарненскі памёр 21 верасня 1949 г. у Іерусаліме.
Матэрыял падрыхтаваны ў 2023 г. Камянецкай цэнтральнай раённай бібліятэкай імя У. М. Ігнатоўскага.
Табольчык Ларыса Мікалаеўна, бібліёграф 1 кат. аддзела абслугоўвання і інфармацыі
Моше Элияху Жерненский (М. Э. Жак) / Давид Тидхар // Энциклопедия первопроходцев и строителей ишува. 1955. Т. 6. С. 2516–2517.