Галіна Сідараўна Бабарыка нарадзілася 19 чэрвеня 1960 г. у вёсцы Мачуль Столінскага раёна Брэсцкай вобласці. Бацькі былі простымі сялянамі, якім Вялікая Айчынная вайна перашкодзіла вучыцца, яны скончылі толькі чатыры класы польскай школы, але любілі літаратуру, шмат чыталі бібліятэчных кніг. У школе Галіна вучылася добра, асабліва любіла ўрокі мовы і літаратуры. У дзесяцігадовым узросце пачала пісаць вершы. Некаторыя з іх былі надрукаваны ў раённай газеце «Навіны Палесся», часопісе «Вясёлка» (1970).

Сцяпан Антонавіч Крываль нарадзіўся 1 ліпеня 1935 г. у вёсцы Гутка Косаўскага павета Палескага ваяводства (цяпер Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласці). Бацька, Антон Рыгоравіч, і маці, Кацярына Дзмітрыеўна, з гэтай жа вёскі, тут жылі іх бацькі, дзяды і прадзеды. У сялянскай сям’і было чацвёра дзяцей. Бацька, старэйшыя брат Уладзімір і сястра Надзя ў час Вялікай Айчыннай вайны былі сувязнымі партызанскага атрада імя Баруцкага.

Андрэй Іванавіч Мазько нарадзіўся 20 сакавіка 1955 г. у вёсцы Упірава Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці. Выхоўваўся і вучыўся ў Гарадзецкай, Жабінкаўскай, Пружанскай школах-інтэрнатах. У школьныя гады Андрэю адкрыліся таямніцы паэзіі, разуменне таго, што вартасць чалавека вымяраецца станам яго душы.

Мацвей (Мітрафан) Васільевіч Смаршчок (Рэпкаў-Смаршчок) нарадзіўся 19 лютага 1915 г. у вёсцы Вялікае Падлессе Баранавіцкага павета (цяпер Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. Мацвей вучыўся ў пачатковай школе ў роднай вёсцы, а затым — у Ляхавіцкай школе і Баранавіцкай гімназіі імя Т. Рэйтана.

Уладзімір Рыгоравіч Чэрнік нарадзіўся 5 лютага 1935 г. у вёсцы Вялічкавічы Кобрынскага павета Палескага ваяводства (цяпер Аніскавіцкага сельсавета Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. Бацька, Рыгор Іванавіч, закончыў чатыры класы народнага вучылішча, валодаў майстэрствам расказчыка, па-майстэрску чытаў аднавяскоўцам творы М. Гогаля, Г. Сянкевіча. Добрай расказчыцай была і непісьменная маці, Надзея Трафімаўна. Рыгор Іванавіч і старэйшы брат Фёдар ужо чытарохгадовага Валодзю навучылі чытаць, прывівалі яму любоў да літаратуры. У пяць гадоў хлопчык злажыў свой першы верш.

Ніна Уладзіміраўна Кавальчук (у дзявоцтве Пічыц) нарадзілася 11 жніўня 1959 г. у вёсцы Хатынічы Ганцавіцкага раёна Брэсцкай вобласці. У простай сялянскай сям’і было пяцёра дзяцей, Ніна была па ліку другой. Бацькі працавалі ў калгасе: маці, Вольга, паляводам, а бацька, Уладзімір Андрэевіч Пічыц, быў адметным цесляром, сталяром, разьбяром па дрэве. Сям’я Пічыцаў працавітая і творчая: сястра Валянціна займаецца роспісам, брат Міхаіл грае на гармоніку і выдатна працуе з дрэвам, а сама Ніна ўмее ткаць, вязаць на спіцах і кручком, вышываць крыжыкам і гладдзю.

Анатоль Іванавіч Шушко нарадзіўся 19 ліпеня 1954 г. у вёсцы Сташаны Пінскага раёна Брэсцкай вобласці. Першымі яго настаўнікамі былі маці Ганна Рыгораўна Сякерыч, настаўніца гісторыі і геаграфіі, і бацька Іван Канстанцінавіч Шушко. Уплыў маці вызначыў адносіны да беларускай культуры, мовы і літаратуры. У Сташанскай школе цікавасць да літаратуры прывіў выкладчык славеснасці Мікалай Сямёнавіч Купрэеў (1937–2004), які стаў вядомым пісьменнікам. Анатоль з дзяцінства сябраваў з Міколай Антаноўскім, які таксама захапляўся паэзіяй, стаў паэтам, журналістам.

Валянціна Васільеўна Кульбеда-Бакун нарадзілася 2 мая 1959 г. у вёсцы Моталь Іванаўскага раёна Брэсцкай вобласці. Бацька, Васілій Дзмітрыевіч Кульбеда, і маці, Аляксандра Іванаўна, назвалі дачку Валянцінай, што значыць «добрая, шчодрая, спагадлівая, моцная духам».

Аляксей Пятровіч Галаскок нарадзіўся 6 чэрвеня 1949 г. у вёсцы Талалайкі Зэльвенскага раёна Гродзенскай вобласці. Бацька працаваў маляром, маці — швачкай. Аляксей быў самым малодшым у сям’і, у якой падрасталі ягоныя старэйшыя сёстры Ганна і Марыя. У пачатку 1950-х сям’я пераехала ў г. Зэльву. Аляксей у школе вучыўся добра, у 1966 г. паспяхова скончыў сярэднюю школу № 1 г. Зэльвы.

Аляксандр Сяргеевіч Пушкін нарадзіўся 6 чэрвеня 1799 г. у Маскве. Выхоўваўся ў Царскасельскім ліцэі (1811–1817). Служыў у Калегіі замежных спраў. Аўтар паэм «Каўказскі нявольнік» (1820–1821), «Бахчысарайскі фантан» (1823), «Медны коннік» (1833), трагедыі «Барыс Гадуноў» (1825), рамана «Яўгеній Анегін» (1830), цыкла прозы «Аповесці Белкіна» (1830), аповесці «Капітанская дачка» (1836), рамана «Дуброўскі» (1832–1833), казак, вершаў, паэм і многіх іншых твораў. Актыўна выступаў як журналіст і крытык. У 1836 г. пачаў выдаваць часопіс «Современник». У выніку каварнай свецкай інтрыгі смяротна паранены на дуэлі і памёр 10 лютага 1837 г.