Пасля вызвалення г. Кобрына Брэсцкай вобласці ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў стаялі задачы аднаўлення народнай гаспадаркі. У Кобрыне былі разбураны і прыведзены ў непрыдатнасць трэцяя частка жылога фонду, прамысловыя прадпрыемствы, будынкі паштова-тэлеграфнай сувязі, электрастанцыя, чыгунка, вакзал і масты. Усё гэта трэба было аднавіць.

Газета «Кобрынскі веснік» сваю гісторыю вядзе з верасня 1939 г., які прайшоў на хвалі працэсаў аб’яднання Заходняй Беларусі з БССР. Чырвоная армія вызваліла г. Кобрын 22 верасня 1939 г., а ўжо праз пяць дзён выйшаў першы нумар газеты «Труд» — органа часовага ўпраўлення г. Кобрына i Кобрынскага павета.

Звесткі аб існаванні грамадскай бібліятэкі ў г. Кобрыне Брэсцкай вобласці адносяцца да пачатку ХХ ст., яна праіснавала да жніўня 1915 г., калі ў сувязі з ваеннымі дзеяннямі Першай сусветнай вайны большасць насельніцтва была эвакуіравана ўглыб Расіі.

Пракуратура Кобрыншчыны бярэ пачатак з верасня 1939 г. Са снежня 1939 г. да пачатку Вялікай Айчыннай вайны пракурорам Кобрынскага раёна быў Сяргей Якаўлевіч Чэмаданаў. 1939–1941 гг. былі цяжкімі для пракуратуры: нагляд за выкананнем заканадаўства аб непаўналетніх, будаўніцтва школ і вучылішчаў, недапушчэнне спекуляцыі з харчаваннем, барацьба з прагуламі, уцягванне маёмасці грамадзян у калгасы і перадзел земляў. Але якім бы складаным не быў час, абарона правоў і законных інтарэсаў грамадзян заўжды заставалася для пракурораў на першым месцы.

Карэнны паварот у лёсе заходніх беларусаў, якія жылі ў складзе польскай дзяржавы, адбыўся ў 1939 г. Пасля пачатку Другой сусветнай вайны надышоў перыяд безуладдзя, прадстаўнікі польскай адміністрацыі збеглі. 17 верасня 1939 г. часткі Чырвонай арміі перасеклі польскую мяжу на ўсходзе.

Гісторыя Кобрынскага раённага ваеннага камісарыята пачынаецца з 18 ліпеня 1944 г. На аснове загаду камандуючага Беларускай ваеннай акругай № 0347 і дырэктывы Брэсцкага абласнога ваеннага камісарыята быў сфарміраваны Кобрынскі раённы ваенны камісарыят. Супрацоўнікі ваенкамата адразу прыступілі да наладжвання воінскага ўліку і пошуку рэсурсаў для папаўнення франтавых часцей, уносілі свой уклад у Вялікую Перамогу.

Міліцыя Брэстчыны бярэ пачатак з 1939 г., з часу аб'яднання заходніх абласцей Беларусі з БССР. Згодна з загадам НКУС СССР ад 2 лістапада 1939 г. «Аб арганізацыі органаў НКУС Заходняй Беларусі» быў створаны НКУС па Пінскай вобласці, якому тады быў падпарадкаваны Кобрынскі аддзел НКУС.

Марыя Радзевіч (Радзевічуўна) – польская пісьменніца і навелістка, аўтар больш за 30 аповесцей і навел, прысвечаных жыццю палескай шляхты і сялянства, прыродзе і побыту простых людзей, а таксама настальгічнаму патрыятызму, ідэалізацыі патрыярхальнага мінулага. Большую частку жыцця (з 1881 г па 1939 г.) М. Радзевіч правяла ў маёнтку Грушава Кобрынскага павета, дзе пісала свае творы, якія друкаваліся ў Варшаве. На Кобрыншчыне знаходзяцца магiлы самых родных Марыi людзей: дзядулi, бабулi, бацькоў, дзядзькi, сястры. Таму мы смела можам лічыць яе сваёй зямлячкай.

Надзея Іосіфаўна Місюкнарадзілася 17 лістапада 1924 г. у в. Брылёва Кобрынскага павета Палескага ваяводства (цяпер Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. Вучылася ў Барысаўскай пачатковай школе (1931–1935), скончыла 4 класы.З 1936 г. да 1938 г. працягвала вучобу ў Кобрынскай польскай школе, скончыла 7 класаў.

Павел Рыгоравіч Каранчук нарадзіўся 11 кастрычніка 1924 г. у в. Магдалін Кобрынскага павета Палескага ваяводства (цяпер Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці) у сям'і сялян. Бацьку, Георгія Карнілавіча Каранчука, лічылі ў вёсцы пісьменным чалавекам, бо ён скончыў царкоўна-прыходскую школу ў Расіі (у гады Першай сусветнай вайны сям'я Каранчукоў была ў бежанцах), і вельмі хацеў, каб сын атрымаў добрую адукацыю. У дакументах аб нараджэнні Паўла сельскі пісар зрабіў памылку – запісаў Рыгоравічам, а не Георгіевічам.