Галоўным фактарам, што спрыяў эканамічнаму развіццю г. ПінскаМінскай губерні (цяпер Брэсцкай вобласці)у пачатку XIX ст. было тое, што ён разглядаўся як важны для Расійскай імперыі пункт у прамысловых і стратэгічных адносінах. Горад знаходзіўся на скрыжаванні важнейшых водных шляхоў, галоўным напрамкам эканамічнай палітыкі было паляпшэнне існуючых і будаўніцтва новых водных артэрый. Але з цягам часу стала відавочным, што водныя шляхі былі ўжо не ў стане цалкам задаволіць патрэбы эканомікі і гандлю.

Соф’я Несцераўна Пацукевіч нарадзілася 8 жніўня 1926 года ў вёсцы Міцкевічы Баранавіцкага павета Навагрудскага ваяводства (цяпер Молчадскага сельсавета Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці) у беднай сялянскай сям’і. З дзяцінства зведала гора і нягоды. Працоўную дзейнасць пачала ў 1939 годзе, усё жыццё аддала сельскай гаспадарцы.

Іван Іванавіч Антановіч нарадзіўся 3 красавіка 1937 года ў вёсцы Дамашы Баранавіцкага павета Навагрудскага ваяводства (цяпер Ляхавіцкага раёна Брэсцкай вобласці) у сялянскай сям’і. У пяцігадовым узросце страціў бацьку, маці засталася з трыма дзяцьмі, потым зноў выйшла замуж, нарадзіла яшчэ трое дзяцей. Пасля вызвалення Беларусі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў Іван Антановіч пайшоў у першы клас мясцовай чатырохгадовай школы, гэту дату – 1 верасня 1944 года – лічыць адной з важнейшых у сваім жыцці.

Па рашэнні Савета Міністраў СССР у жніўні 1947 года ў г. Брэсце адкрылі спецыялізаванае рамеснае вучылішча швейнікаў. У лютым наступнага года ў будынку на вуліцы Кірава ўжо пачыналі сваё навучанне 310 дзяцей-сірот з дзіцячых дамоў ва ўзросце 12–15 гадоў з адукацыяй 3–5 класаў. Першым дырэктарам прызначылі Рыгора Ігнаценку, яго намеснікам па вучэбна-выхаваўчай рабоце стала Фаіна Георгіеўна Тронкіна, былая партызанка, кавалер ордэна Чырвонай Зоркі і Айчыннай вайны ІІ ступені.

Першыя гістарычныя звесткі аб горадзе Бярозе Брэсцкай вобласці адносяцца да сярэдзіны XV ст., калі паселішча адзначана як спадчынны маёнтак роду Віштартаў-Гамшэяў. У 1477 годзе Ян Гамшэй са сваёй жонкай Барбарай заснавалі ў Бярозе Слонімскага павета ВКЛ касцёл Святой Троіцы. Гэты факт падмацоўвае думку, што ў той час Бяроза была ўжо даволі значным населенным месцам. Дакумент заснавання бярозаўскага касцёла, на жаль, не захаваўся, вядомы толькі некалькі фрагментаў i вытрымак, якія сустракаюцца ў гаспадарчых паперах кляштара картэзіянцаў.