Першая згадка пра існаванне праваслаўнай царквы ў в. Лямяшевічы Пінскага павета Мінскай губерні (цяпер Лапацiнскага сельсавета Пінскага раёна Брэсцкай вобласці) адносіцца да 1564 г. Паселішча з даўніх часоў належала вядомым шляхецкім сем'ям, пераважна Лемяшэўскім, які пабудавалі ў сваім сяле каменны храм у гонар Святой Тройцы.А калі той згарэў, то па абяцанні пабудавалі новую царкву Раства Прасвятой Багародзіцы.

Фёдар Герасімавіч Будзько (01.03.1914 – 2002) нарадзіўся 1 сакавіка 1914 г. у п. Чырвоная Слабада (цяпер Салігорскага раёна Мінскай вобласці). У 1929 г. закончыў курсы пры Слуцкім педагагічным вучылішчы, у 1935 г. – Мінскі тэхнікум фізічнай культуры, у 1939 г. – шасцімесячныя курсы журналістыкі.

Працаваў выкладчыкам фізічнай культуры ў Чачэрскай сярэдняй школе. У 1936–1937 гг. служыў у Чырвонай арміі. Пасля вызвалення Заходняй Беларусі (1939) Фёдара Будзько накіравалі ў г. Беласток на пасаду старшыні абласнога спартыўнага камітэта. У 1940 г. працаваў настаўнікам, дырэктарам сямігодкі ў мястэчку Гарадок Заблудаўскага раёна Беластоцкай вобласці.

Баранавіцкі завод аўтаматычных ліній – адзін з буйнейшых станкабудаўнічых заводаў СНД і Еўропы. Рашэнні аб яго будаўніцтве прынялі Савет Міністраў СССР і Міністэрства станкабудаўнічай і інструментальнай прамысловасці СССР у 1969 г. Новы завод быў павінен забяспечыць мадэрнізацыю і тэхнічнае пераабсталяванне вялікага шэрагу прамысловых прадпрыемстваў краіны. Прадугледжвалася, што і яго тэхнічнае абсталяванне будзе на самым высокім узроўні.

Будаўніцтву завода адразу надавалася асаблівае значэнне, яно вялося калектывам БУ-172 будаўнічага трэста № 25 г. Баранавічы. Усё будаўніцтва вялізнага прамысловага комплексу, якое пачалося 14 студзеня 1971 г., было завершана датэрмінова. 14 сакавіка 1974 г. завод быў здадзены ў эксплуатацыю, пачаў асваенне вытворчых магутнасцей і выраб першых металаапрацоўчых агрэгатных станкоў. 16 красавіка 1974 г. была выраблена першая дэталь да агрэгатных станкоў. У 1975 г. была здадзена ў эксплуатацыю другая чарга завода.

Генадзь Аляксеевіч Гапановіч нарадзіўся 4 сакавіка 1939 г. у в. Сераднякі Слуцкага раёна Мінскай вобласці ў шматдзетнай сям’і служачых. У 1951 г. скончыў Свярдлоўскае культасветвучылішча, у 1963 г. – рэспубліканскія курсы рэжысёраў пры Міністэрстве культуры БССР, у 1985 г. – Даўгаўпілскае аддзяленне журналістыкі Рыжскага ўніверсітэта.

Працаваў на розных пасадах у сферы культуры. З 1985 г. жыў у г. Баранавічы Брэсцкай вобласці. Працаваў мастаком на Баранавіцкай абутковай фабрыцы.

Вёска Імянін Буховіцкага сельсавета Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці мае багатую гісторыю. У 1519 г. гэта быў маёнтак у Кобрынскім павеце ВКЛ. Вялікі князь ВКЛ і кароль Польшчы Жыгімонт I Стары сваёй граматай пацвердзіў правы баярына кобрынскага Некраша Сямёнавіча Качаноўскага на вечнае ўладанне дзвюма часткамі маёнтка Імянін і сялом Байкавічы, што знаходзілася побач. Адпаведна з граматай уладар маёнтка атрымаў землі за службу яшчэ ад князя Івана Сямёнавіча Кобрынскага каля 1459 г.

У 1559 г. маёнтак Імянін – ва ўладанні пана Льва Некрашэвіча і чатырох братоў Ждановічаў. У 1563 г. Імянін – маёнтак і сяло каля г. Кобрына ў Брэсцкім ваяводстве, у 1589 г. – уладанне Т. Л. Заранка, пазней – Кобрынскага манастыра.