Аляксандр Сяргеевіч Грыбаедаў нарадзіўся ў 1795 годзе ў Маскве ў забяспечанай радавітай сям’і. Пасля Маскоўскага пансіёна паступіў у Маскоўскі ўніверсітэт. Збіраўся прысвяціць сваё жыццё навуцы — кандыдат славесных навук, кандыдат права, ужо без «пяці хвілін» доктар права, але пачалася Айчынная вайна 1812 года. Аляксандр Грыбаедаў добраахвотна пайшоў у войска, стаў карнетам. Пакуль яго полк фарміраваўся, а затым рушыў на Захад у складзе рэзерву, асноўныя ваенныя дзеянні ішлі ўжо на тэрыторыі Заходняй Еўропы. Потым Аляксандр захварэў і здолеў дагнаць полк толькі ў пачатку восені 1813 года.

Каталіцкі манаскі ордэн езуітаў («Таварыства Ісуса»), быў заснаваны ў 1534 годзе іспанскім дваранінам І. Лаёлам для барацьбы з Рэфармацыяй і ўзмацненнякаталіцтва. У Берасце (Брэст) ордэн прыйшоў амаль праз стагоддзе. Спачатку езуіты пасяліліся пры парафіяльным касцёле, а потым у каменным доме каля рынку, на месцы якога пасля ўзвялі ўласны каменны касцёл. У гэты час яны набылі бліжэйшыя гарадскія ўчасткі і атрымалі багатыя ахвяраванні, у прыватнасці, падараваны ваяводам Астафіем Валовічам фальварак Адамкова, а канцлерам Львом Сапегам — фальварак Лярэўная. 30 тысяч злотых даў на касцёл Казімір Сапега, і ў 1656 годзе будаўніцтва пачалося з цаглянага завода побач з ракой Мухавец.

Аляксей Ільіч Белы нарадзіўся 2 студзеня 1953 года ў вёсцы Міхнавічы Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласцi. У роднай вёсцы атрымаў пачатковую адукацыю, а затым вучыўся ў Івацэвічах — у сярэднiх школах № 1 і № 2.

Сцяпан Рыгоравіч Мулярчык нарадзіўся 8 студзеня 1943 года ў вёсцы Азярцо Івацэвіцкага раёна Брэсцкай вобласцi. У 1961 годзе паступіў на факультэт радыёфізікі і электронікі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, які паспяхова закончыў у 1966 годзе. У 1967 годзе Сцяпан Мулярчык быў асістэнтам кафедры электронных матэматычных машын. Затым была вучоба ў Маскоўскім вышэйшым тэхнічным вучылішчы імя Н. Э. Баўмана (Маскоўскі дзяржаўны тэхнічны ўніверсітэт), мэтавая аспірантура (1968–1971).

У сярэдзіне 1950-х гадоў паўстала вострая неабходнасць у будаўніцтве буйной цеплавой электрастанцыі ў заходніх раёнах Беларусі, дзе электраспажыванне на душу насельніцтва ў той час было ў тры разы ніжэй, чым у сярэднім па рэспубліцы. Пры выбары пляцоўкі перавага была аддадзена пясчанаму ўзвышшу паблізу возера Белае Бярозаўскага раёна Брэсцкай вобласці. У чэрвені 1957 года было прынята рашэнне аб будаўніцтве Бярозаўскай дзяржаўнай раённай электрастанцыі (ДРЭС).