Пасля далучэння Заходняй Беларусі да БССР адбыўся адміністрацыйны падзел тэрыторыі, 4 снежня 1939 г. была ўтворана Брэсцкая вобласць. Пружанскі раён з цэнтрам у г. Пружаны ўтвораны 15 студзеня 1940 г. у складзе Брэсцкай вобласці. 12 кастрычніка 1940 г. раён падзелены на 18 сельсаветаў (іх колькасць ў 1954–2006 гг. мянялася).

Будаўніцтва Воднага палаца ў г. Пружаны Брэсцкай вобласці пачалося ў 2008 г. Пляцоўка была выбрана на перакрыжаванні вуліц Інтэрнацыянальнай і Завадской. Праект распрацавала ААТ «Брэстпраект» — тая ж арганізацыя, што працавала і над праектам Лядовага палаца спорту ў Пружанах. Узвядзенне аб’екта было даручана брэсцкай фірме «Алвора-Бел» і яшчэ некалькім арганізацыям, колькасць будаўнікоў у некаторыя дні дасягала сотні чалавек. 24 ліпеня 2010 г. з ходам будаўніцтва пазнаёміўся Прэзідэнт Рэспублікі Беларусь А. Р. Лукашэнка, які пабываў на Пружаншчыне з рабочым візітам.

Вёска Гарадная Столінскага раёна Брэсцкай вобласці вядома з 1448 г. У 1670–1772 гг. мела Магдэбургскае права і свой герб, што сведчыць аб высокім узроўні эканамічнага развіцця паселішча. У наваколлях Гарадной шмат стагоддзяў людзі выкарыстоўваюць высокаякасныя тугаплаўкія гліны, што вызначыла характар заняткаў мясцовага насельніцтва. Рамеснікі выраблялі шматлікія віды гаршкоў, місак, глечыкаў, за якімі замацавалася назва «гараднянскія». Амаль у кожным падвор’і меліся ганчарныя кругі, горны і печы для абпальвання.

Уладзімір Андрэевіч Семянюк нарадзіўся 16 лістапада 1940 г. у в. Залессе Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці. Бацькі былі простыя сяляне, працавалі ў калгасе імя А В. Суворава. У сям’і было трое сыноў, усе змаглі атрымаць добрую адукацыю, заняць высокае становішча ў грамадстве. Старэйшы Пётр стаў вайскоўцам, сярэдні Мікалай быў галоўным аграномам у калгасе, Уладзімір, малодшы з братоў, стаў прафесарам філасофіі. Сястра Марыя працавала настаўніцай у Залескай сярэдняй школе.

Рабочы пасёлак Рэчыца Столінскага раёна знаходзіцца за 7 км ад райцэнтра. У 1886 г. — сяло, 31 двор, 332 жыхары, дзейнічала праваслаўная царква. У 1897 г. — 495 жыхароў. З 1960 г. — рабочы пасёлак, цэнтр пасялковага Савета. У 2002 г. 6838 жыхароў, у 2019 г. — 5884. Дзейнічаюць чыгуначная станцыя Гарынь, Гарынскі камбінат будаўнічых матэрыялаў, Гарынскі кансервавы завод, лесазавод і інш.