У лістападзе 1958 г. пастановай ЦК КПБ і Савета Міністраў БССР № 738 «Аб плане газіфікацыі гарадоў і іншых населеных пунктаў Беларускай ССР у 1959–1965 гадах» былі закладзены асновы будучай галіны. Газіфікацыя рэспублікі стала адным з важнейшых напрамкаў дзяржаўнай палітыкі. За пяцігодку пабудавана 7 газанапаўняльных станцый, у т. л. Брэсцкая.

Іосіф Лявонавіч Будзько нарадзіўся 4 мая 1895 г. у в. Кавалікі Брэсцкага павета Гродзенскай губерні (цяпер Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці) у беднай сялянскай сям’і. Цяжка жылося тады сялянам, да апошняга поту працавалі на сваіх палосках зямлі, у многіх не хапала хлеба да новага ўраджаю. З сямі гадоў Іосіфу Будзько прыходзілася пасвіць жывёлу ў графа Патоцкага. Так бязрадасна пачыналася дзяцінства хлопчыка.

Напачатку ХVII ст. у г. Брэсце з’явіліся бернардзінцы — члены каталіцкага манаскага ордэна святога Бярнарда (Бернардзіна) Сіенскага. Прыйшлі яны з Польшчы, дзе ў Кракаве ў 1453 г. быў заснаваны манастыр. Галоўнай мэтай бернардзінцаў на Беларусі былі місіянерская праца сярод праваслаўнага насельніцтва і пастырская дзейнасць. Апраналіся бернардзінцы ў сутану цёмна-шэрага колеру з капюшонам, плашч, насілі пояс з белай воўны.

Сяргей Фёдаравіч Жылевіч нарадзіўся 18 ліпеня 1959 г. у г. Пінску Брэсцкай вобласці. Школьнікам хадзіў у Дом піянераў, займаўся ў студыі выяўленчага мастацтва пад кіраўніцтвам Яўгена Пятровіча Пулхава (1908–1992). Першая персанальная выстава адбылася ў Пінскім краязнаўчым музеі ў 1977 г. (у 17 гадоў!).

Работа па раяніраванні Брэсцкай вобласці, удакладненні межаў раёнаў, колькасці населеных пунктаў, насельніцтва і г. д. пачалася ў канцы 1939 г., калі былі ўтвораны новыя вобласці, якія замянілі ранейшы адміністрацыйна-тэрытарыяльны падзел Заходняй Беларусі. 15студзеня 1940 г. паводле Указа Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР «Аб стварэнні раёнаў у Баранавіцкай, Беластоцкай, Брэсцкай, Вілейскай і Пінскай абласцях Беларускай ССР» у Брэсцкай вобласці сярод іншых былі створаны Антопальскі, Дзівінскі і Кобрынскі раёны.